یکم مهرماه 1402، مقارن با جشن آغاز سال تحصیلی،

محمدعماد سلطانی دانش آموز خوش ذوق پایه دهم ریاضی البرز،

سروده ی خود را در وصف این مدرسه ماندگار، تقدیم حضار نمود.

ای جاودانه مکتب پر فیض روزگار

مهد بلند فرّ و دانش و فنّ و افتخار

حقّا که جز تو نباشد در این دیار

تاجی چنین مرصع و رخشان و زرنگار

نام وطن به عرصه ی علم و ادب بلند

گردیده از سریر ساحت البرز ماندگار

برقله های علم و هنر دست برده ای

درخیل رهـروان تعلـم ز اعتبـار

هردم طنین بلند سرود عشق

از بند بند آجر دیوارت آشکار

ایوان و طاق و ستون و رواق و باغ

در پرده های غم و شادی و انتظار

میعادگاه دیرباز عاشقان علم

صحن و سرای خوش نشین و درختان باوقار

معمار و شاعر و استاد و قهرمان

پرورده ای به دامن میهن تو بیشمار

آن نام های پر تلألؤ و خوشنام و بی رقیب

در حوزه های منکسر فن و علم و کار

منقوش خاطرات اهل ادب شده

شکل بنا و اصالت و مهرت به یادگار

قرنی است مانده ای و بمانی هماره نیز

جاوید و پر ستاره و یکتا و استوار